عوامل طعم دهنده مواد غذایی و نوشیدنی ها را می توان به دو دسته اصلی تقسیم کرد: طبیعی و مصنوعی. طعم دهنده های طبیعی از گیاهان یا حیوانات به دست می آید و شامل روغنهای اساسی ، گیاهان ، ادویه جات ترشی جات و عصاره میوه است. این طعم دهنده ها اغلب قابل تشخیص و معمولاً شناخته شده هستند ، مانند طعم توت فرنگی تازه در بستنی یا رایحه دارچین در کوکی. از طرف دیگر ، طعم دهنده های مصنوعی در آزمایشگاه با استفاده از ترکیبات شیمیایی ایجاد می شوند که از طعم های طبیعی تقلید می کنند. این طعم دهنده ها می توانند شدیدتر و متنوع تر از طعم های طبیعی باشند و می توانند شامل طعم هایی مانند حباب یا آب نبات پنبه ای باشند که در طبیعت وجود ندارند.
عملکرد اصلی عوامل طعم دهنده اضافه کردن طعم و عطر به غذا و نوشیدنی است. با این حال ، آنها همچنین به اهداف دیگری مانند:
ایمنی نمایندگان طعم دهنده توسط سازمان های دولتی مانند FDA در ایالات متحده تنظیم می شود. قبل از اضافه شدن به محصولات غذایی ، باید طعم دهنده های طبیعی و مصنوعی برای استفاده تأیید شوند. با این حال ، نگرانی هایی در مورد ایمنی برخی از طعم دهنده های مصنوعی مانند دیاستیل مطرح شده است ، که در کارگرانی که در معرض مقادیر زیادی از مواد شیمیایی قرار دارند ، با بیماری ریه مرتبط است. برای شرکت ها مهم است که از طعم دهنده هایی که توسط آژانس های نظارتی مربوطه تأیید شده اند استفاده کنند و از آنها در مبالغی که برای مصرف ایمن تلقی می شوند استفاده کنند.
استفاده از عوامل طعم دهنده در محصولات غذایی و نوشیدنی برای ایجاد یک تجربه طعم لذت بخش برای مصرف کنندگان بسیار مهم است. از طعم های طبیعی و مصنوعی می توان برای تقویت یا ماسک طعم دهنده ها و بوها استفاده کرد ، سلیقه های تعادل و تجربه طعم مداوم را فراهم کرد. در حالی که نگرانی های ایمنی برای برخی از طعم دهنده های مصنوعی مطرح شده است ، آژانس های نظارتی برای اطمینان از اینکه طعم دهنده های مورد استفاده در محصولات غذایی برای مصرف بی خطر هستند ، کار می کنند.
اگر شما علاقه مند به کسب اطلاعات بیشتر در مورد عوامل طعم دهنده هستید یا می خواهید در مورد نحوه استفاده از آنها در محصولات خود بحث کنید ، لطفاً با ما در تماس باشیدshirleyxu@odowell.com.
1. اسمیت ، ج. (2010). "تأثیر طعم دهنده وانیل بر اشتها." مجله علوم غذایی ، 75 (4) ، S215-S220.
2. چن ، ل. ، و همکاران. (2012). "تجزیه و تحلیل مقایسه ای از طعم دهنده های توت فرنگی طبیعی و مصنوعی." شیمی غذایی ، 132 (1) ، 443-450.
3. لی ، K. ، و همکاران. (2015). "بهینه سازی طعم دهنده حباب با استفاده از روش سطح پاسخ." مجله مطالعات حسی ، 30 (2) ، 123-131.
4. ویلیامز ، ر. ، و همکاران. (2016). "تأثیر مواد نگهدارنده مصنوعی بر ثبات طعم در غذاهای میان وعده." علوم حفظ مواد غذایی ، 39 (3) ، 201-208.
5. نیلسن ، H. ، و همکاران. (2018). "درک بو و طعم در افراد مبتلا به آنوسمیا." مجله علوم اعصاب ، 38 (42) ، 8972-8982.
6. بیکر ، م. ، و همکاران. (2019). "تجزیه و تحلیل پروفایل عطر از آبجوهای خاص کرنش." علوم و فناوری آبجو ، 72 (1) ، 27-36.
7. یانگ ، ر. ، و همکاران. (2020). "طعم های مصنوعی در صنعت نوشیدنی: روندها و تحولات آینده." بررسی های انتقادی در علوم و تغذیه مواد غذایی ، 60 (7) ، 1132-1146.
8. کیم ، س. ، و همکاران. (2021). "تشخیص طعم های مصنوعی در میان وعده های محبوب با استفاده از طیف سنجی کروماتوگرافی گازی." مجله شیمی تحلیلی ، 93 (4) ، 1162-1170.
9. وو ، X. ، و همکاران. (2021). "تأثیر عوامل طعم دهنده بر درک ادویه." تحقیقات بین المللی غذا ، 140 ، 110022.
10. لی ، ی. ، و همکاران. (2022). "توسعه طعم دهنده میگو طبیعی." بیوتکنولوژی غذا ، 36 (1) ، 1-10.
