یکاولئورسینیک ماده طعم دهنده طبیعی است که از گیاهان (طعم دهنده ها) با یک حلال فرار غیرقابل آشامیدن استخراج می شود و سپس حذف می شود. حلال های معمولی مورد استفاده برای استخراج عبارتند از: استون، CO2، اتیل استات، دی کلرواتان، متانول و متیلن کلراید. هند بزرگترین تولید کننده اولئورسین است.
اولئورسینحاوی مواد زیر است: اسانس (ترکیبات فرار که عطر و طعم ایجاد می کنند) غیر فرار (ارائه محصولات تند یا گرم) روغن ثابت (معمولا در دانه ها یافت می شود) رنگدانه (کلروفیل و کاروتنوئیدها) آنتی اکسیدان های طبیعی (از تخریب طعم و رنگ جلوگیری می کند)
اولئورسیناز ادویه هایی مانند ریحان، فلفل دلمه ای (که برای گرما استفاده می شود، یا فلفل دلمه ای برای قرمز)، هل، دانه کرفس و دارچین تهیه می شود. پوست، جوانه میخک، شنبلیله، زنجبیل، جوز هندی، مرزنجوش، جوز هندی، جعفری، فلفل (سیاه و سفید)، فلفل دلمه ای (معطر)، رزماری، مریم گلی، شور (تابستان و زمستان)، آویشن، زردچوبه (زرد)، وانیل و خلیج (هند غربی). انتخاب حلال مورد استفاده در استخراج با ماده خام یا ادویه خاص تعیین می شود.اولئورسینتقریباً به تمام برنامه های غذایی اضافه می شود تا خواص طعم های طبیعی مانند طعم، رنگ و یا به عنوان آنتی اکسیدان های طبیعی عمل کند. از آنجایی که اولئورزین بسیار غلیظ است، معمولاً قبل از استفاده نهایی رقیق می شود. آنها را می توان با اجزای کریستالی خشک مانند نمک، شکر یا گلوکز یا با سایر روغن های گیاهی مخلوط کرد. در کاربردهای مبتنی بر آب، مانند نوشیدنی ها یا ترشی، اولئورزین را می توان با امولسیفایرها مخلوط کرد تا قابل پخش در آب شود. استفاده از طعم دهندهاولئورسیندارای چندین مزیت نسبت به طعم دهنده های ساینده است. اولئورسین طبیعی، مقرون به صرفه، تمیز (بدون رشد میکروبی) و ماندگاری طولانی است. از آنجا که آنها متمرکز هستند، ذخیره و حمل و نقل آنها آسان تر است.
We use cookies to offer you a better browsing experience, analyze site traffic and personalize content. By using this site, you agree to our use of cookies.
Privacy Policy